صفحه ای که الان توش هستین و مطلبی که می خونید یه متن کوتاه ازتجربیات من کامیار آسمانی پس باید بگم خوش اومدین ... در واقع بعد از سالها سفر رفتن و دیدن وکار کردن در زمینه گردشگری و مشاوره دادن می خوام بگم همه ما تا یک جایی از زندگی فکر می کنیم فقط باید کار کنیم و اینجوری که میشه زندگی رو ساخت انقدر بدست بیاریم تا از خواسته هامونم جلو بزنیم ولی همیشه مجبوریم در جایی از زندگی درست توی نقطه ای که هستیم بایستیم و تصمیمات مهم و انتخابای سختمون رو انجام بدیم ...فکر میکنید اون لحظه چی میتونه کمکمون کنه ؟ چیه که وقتی حالمون بد ذهن مارو می سازه ؟چیه که توی لحظه های سخت یهو یادش میوفتیم و بلند ...